باتوجه به ماشینی شدن شهرها و دورشدن انسانها از یکدیگر، وجود فضایی فرهنگی هنری، که برای لحظاتی مردم را از دنیای ماشینی دور کند و به معنویات و هنر نزدیک کند، مورد نیاز است. فضایی هنری که متفاوت با فرهنگسراهای قدیمی باشد و افراد با آموزش هنرهای دستی بصورت خلاقانه، محصولات هنری خود را تولید کرده و در همان مکان برای عموم به نمایش گذاشته و در غرفه های مخصوص، محصولات خود را بفروش برسانند. هدف از این تحقیق بررسی و شناخت مراکز هنری و طراحی یک مرکزهنرهای دستی برای افزایش تعاملات میان مردم و هنرمندان در این مکان می باشد. لذا برای این موضوع بااستفاده از مطالعات نظری و بررسی مراکزفرهنگی هنری و تحقیق درمورد تعاملات اجتماعی و روش های ایجاد آن پرداخته شده است. همچنین بررسی انواع هنرهای دستی در ایران و در نجف آباد در بخش مطالعات نظری آورده شده است. برای گردآوری اطلاعات برای این تحقیق از روشهای کتابخانه ای و همچنین بررسی نمونه های موردی خارجی و داخلی استفاده شده است. همچنین با مطالعات میدانی ساخت چنین مکانی با استفاده از مصاحبه از افراد آن محل، مورد پرسش قرار گرفت. سپس بااستفاده از اطلاعات به دست آمده در مبانی نظری، دو نوع پرسشنامه طراحی شدند، اولین پرسشنامه بصورت کتبی شامل 32سوال بر اساس 8شاخص طراحی شد و در جامعه ی آماری 383نفر مردم شهر نجف آباد مورد پرسش قرار گرفت و سپس پرسشنامه بعدی شامل 10تصویر در میان مردم استان اصفهان مورد پرسش قرار گرفت. نتایج پرسشنامه ها نیز به روشهای توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرارگرفتند. نتایج پژوهش نشان داد، شاخص زیست محیطی بیشترین تاثیر را در طراحی فضای فرهنگی برای ایجاد تعاملات اجتماعی دارا می باشد و آخرین امتیاز، شامل شاخص فرهنگی و طراحی موزه محور شد. طبق این نتایج طراحی فضایی با شرایط آب وهوایی مناسب و همچنین استفاده از عناصر طبیعی، استاده از عناصر سنتی و جذابیت های بصری و ایجاد فضاهایی برای ملاقات، در این گونه کاربری ها دارای اهمیت بسیاری می باشند. پس از این نتایج با آزمون همبستگی اسپیرمن رابطه ی میان شاخص ها بررسی شدند و همچنین توسط آزمون فریدمن شاخص ها رتبه بندی شدند.
