فرم اسکلت سازه، بدون تردید با فرم ساختمانِ حامل آن ارتباطی تنگاتنگ دارد. با وجود این، رابطه میان طراحی سازه و طراحی معماری میتواند فرم های گوناگونی به خود بگیرد. سازه به عنوان زیربنای ساختمان در تمامی کشورها، بستری مناسب برای طراحی معماری به وجود میآورد. در معماری نوین از ابزارها و طرحهای جدیدی استفاده میگردد که معماری بیوتیک از جمله این طرح ها است. در این پژوهش از روش ترکیبی (توصیفی وتحلیلی - کیفی - تاریخی) مطالعه و بررسی کتابخانه ای استفاده شده و گردآوری و تجزیه و تحلیلها نیز با تکیه بر مطالعات کتابخانهای صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که معماری بیونیک در حقیقت وسیلهای خلّاق برای دست یافتن به اهداف مؤثر و کارآمد میباشد. رعایت اصول قانونی و منطقی در سازههای ساختمانی زمینه معماری جدید و دید بصری مناسب را فراهم میآورد. دیدگاه بیونیک در طراحی معماری در حوزه های مختلفی صورت میگیرد. گاه جنبه زیباشناسی پروژه، گاه سازه، گاه مسائل اقلیمی و گاه راهکارهای عملکردی هدف طراح در این زمینه بوده اند. با نتایجی که در تحلیل نمونههای موردی حاصل گردیده، میتوان گفت تأثیرات متقابل سازه و معماری از منظر معماری بیونیک قابل توجه است و سازه و معماری تعامل و ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر داشته و دارند و بی توجهی به هر کدام از این مقوله ها میتواند آسیبهای جبران ناپذیری را پدید آورد.
