کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست، مبحث معماری پایدار را به وجود آورده اند. در این معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می سازد. انسان، طبیعت و معماری رأسهای مثلثی هستند که گویی سازنده یک معماری پایدارند که طبیعت بهترین و کاملترین نمونه ی آن است و معمار امروز می تواند با الگوبرداری از طبیعت به همراه هنر و تجربیات خود دست به یک معماری پایدار و همگن با طبیعت بزند. معماری بومی دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و فرهنگی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را داشته و می توانند راهکارهایی پیش روی معماران باشند و این مقاله به بررسی این مفاهیم در معماری مسکونی روستای پالنگان به طور تطبیقی پرداخته است، بطوریکه پس از مطالعه ی سایت، در جداولی میزان انطباق آن را با معماری پایدار و معماری ایرانی بررسی کرده و پس از تبیین شباهتها و تفاوتها، راهکارهایی برای به روز رسانی خصوصیات معماری بومی ارائه داده و در نتیجه گیری با توجه به یافته ها و تشریح آنها راهکارهایی جهت طراحی بنا در این مناطق را عنوان کرده است
