زمینه و هدف: جرائم جوانان از کانونی ترین دغدغه های متولیان سلامت و امنیت اجتماعی است و افزایش آن می تواند موجب فرسایش امنیت و سرمایه اجتماعی و تقلیل سرمایه انسانی جوانان به عنوان قشر پویای جامعه شود. هدف این مطالعه بررسی نقش حمایت اجتماعی و کنترل اجتماعی در جلوگیری از ارتکاب جرم جوانان است. روش: در یک مطالعه مقطعی با روش پیمایشی به سنجش و مقایسه میزان برخورداری جوانان مجرم و عادی شهر ایلام از حمایت اجتماعی و کنترل اجتماعی اقدام شده است. در این تحقیق، متغیرهای کنترل اجتماعی و حمایت اجتماعی در ابعاد سه گانه حمایت عاطفی، حمایت مادی و حمایت اطلاعاتی در یک نمونه 520 نفری متشکل از 147 نفر جوان مجرم و 373 نفر جوان عادی شهر ایلام بررسی شده است. یافته ها و نتایج: یافته های توصیفی مطالعه نشان داد که میزان برخورداری جوانان عادی در متغیر کنترل اجتماعی و ابعاد سه گانه حمایت اجتماعی نسبت به جوانان مجرم بیشتر است. همچنین، متغیرهای کنترل اجتماعی و حمایت اجتماعی از قدرت تمایز بالایی در تفکیک افراد عادی و مجرم برخوردارند، بطوریکه تا 30 درصد، احتمال مجرم بودن افراد را تبیین کرده اند. مطالعه حاضر نشان داده است که با تقویت منابع حمایتی سه گانه، اطلاعاتی، عاطفی و مادی، و کنترل اجتماعی (نظارت غیررسمی) در جامعه، می توان احتمال ارتکاب جرم را کاهش داد.
