سعید خانی

در این نشست با دید و رویکرد جامعه‌شناختی، خودکشی به عنوان یک مسأله اجتماعی (وضعیتی پرابلماتیک هم از بُعد عینی و هم ذهنی) تعریف گردید. در ادامه، ابعاد و شرایط مسأله‌مند کردن خودکشی شامل ادعای آن در جامعه از طریق انجمن‌های داوطلبانه و رسانه‌های مردمی و حساس کردن عموم مردم و مسئولان و سیاست‌گذاران در راستای واکنش و اقدامات مداخله‌ای و پیشگیرانه از آن تبیین گردید. در بخش بعدی، شرایط زمینه‌ساز میل و اقدام به خودکشی در جامعه ایران در دو بُعد زندگی در جامعه پُرمخاطره و زندگی در جامعه آنومیک با دال‌های بی‌سازمانی اجتماعی، افول همبستگی اجتماعی و زوال سرمایه‌های اجتماعی تشریح گردید. در نهایت، برای پیشگیری از خودکشی، اقدامات و راه‌حل‌ها در سه سطح کلانی، میانی و خرد با تأکید بر برقراری تعادل میان این سه سطح شامل تقویت امکانات مالی و اقتصادی و ارتقای امنیت اقتصادی، در پیش گرفتن سیاست‌های سرمایه‌زا، در پیش گرفتن سیاست‌های مبتنی بر اهمیت دادن به تکثرهای فرهنگی و زندگی، برقراری سیاست‌های عملی در انجام عدالت توزیعی اجتماعی و اقتصادی، احیا و تقویت گروه‌ها و انجمن‌های صنفی و مردمی، و اقدامات مبتنی بر حفظ و گسترش روابط و تعاملات اجتماعی در سطح خرد ارائه گردید.