در این ارائه، به تعریف و تبیین جایگاه علم جمعیتشناسی به عنوان مطالعه علمی جمعیتهای بزرگ در حال تغییر انسانی به ویژه با توجه به تغییرات و گذارهای جمعیتی در قرن بیست و بیست و یک پرداخته شد. سپس با استناد به تحولات مثبتی که در کل دنیا و طبعا در ایران رخ داده است، ادعا گردید که جمعیتشناسی نه یک علم مأیوسکننده بلکه یک علم رهنمونبخش در حوزه برنامهریزی و سیاستگذاری است و با یک مثال عملی نشان داده شد که جمعیتشناسی چگونه با تفهیم پنجره جمعیتی به سیاستگذاران کمک میکند که مسیرها و بسترهای توسعه را فراهم آورند. در ادامه، آسیبها و چالشهای پیشروی جمعیتشناسی مطرح گردید و در مواردی چون برچسب تقلیلگرایانه بودن و پوزیتویستی بودن، نبود مقطع پایه در این حوزه و زیر سیطره جامعهشناسی بودن، آغشته شدن با دیدگاههای پزشکی و سیاسی، نبود دادههای طولی مناسب و کارآمد و ... خلاصه گردید.
