استعدادیابی، فرایندی است که از طریق آن افرادی که بیشترین امید برای موفقیت آن ها در آینده وجود دارد شناسایی می شوند. استعدادیابی زمان لازم برای رسیدن به اجراهای ورزشی بهتر توسط ورزشکاران زبده را کاهش می دهد و کاربرد تمرینات علمی را میسر می سازد. هدف از پژوهش حاضر نقش حیطۀ آنتروپومتری نسبت به حیطه های فیزیولوژی و روان شناختی در ورزش های تیمی و انفرادی شهر سنندج بود. روش پژوهش حاضر توصیفی است که جمع آوری داده ها به صورت میدانی صورت گرفت. جامعۀ آماری پژوهش شامل ورزشکاران رشته های انفرادی (کشتی، شنا، بوکس و دوومیدانی) و تیمی (بسکتبال و والیبال) در شهر سنندج (120 نفر) بودند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته شده 15 سؤالی استفاده شد. روایی پرسش نامه از طریق تحلیل عاملی مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی و استنباطی (فریدمن و خیدو) بر اساس نرم افزار اس پی اساس نسخۀ 21 استفاده شد. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردید که به ترتیب حیطه های آنتروپومتری (بسکتبال، والیبال، کشتی و بوکس)، فیزیولوژی (دوومیدانی) و روان شناختی (شنا) به عنوان مهم ترین شاخص های مؤثر بر استعدادیابی در ورزش های تیمی و انفرادی اولویت بندی شدند. لذا توجه به همۀ عوامل های مؤثر به دست آمده با توجه به مرتبط بودن آنان به یکدیگر می تواند در توسعه استعدادیابی در رشته های تیمی و انفرادی تأثیرگذار باشد. ویژگی های آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی و روان شناختی که در پژوهش حاضر به دست آمد، جهت استعدادیابی و پیش بینی عملکرد ورزشکاران در ورزش های تیمی و انفرادی، می تواند مورد توجه مسئولین، متصدیان و مربیان قرار گیرد.
