تاندون ها و لیگامنتها بافتهای متصل کنندهی تحت فشار هستند. همین طور، آنها ساختارهای متحرکی هستند که با روشهای مختلفی به فشار مکانیکی با شدتهای متفاوت، جهتها و فرکانسها پاسخ می دهند. آنها از طریق تغییر دادن آرایش بافتشان که ناشی از تغییر خواص بیومکانیکی است، خودشان را با فشارهای مکانیکی سازگار میکنند. تاندون بافتی محکم و قابل انعطاف به رنگ سفید متمایل به زرد و به شکل طناب یا نوار است. به آن زردپی هم می گویند تاندون از پروتئین خاصی به نام کلاژن ساخته شده است. عملکرد تاندون ها دستخوش تغییرات متنوعی میباشد. ذخیره میزانی از انرژی یکی از خصوصیات متغییر تاندون ها میباشد. عوامل متعددی بر روی تاندون ها موثر هستند: از جمله: جنسیت، سن، میزان کشیدگی، تمرین کردن، خستگی، تغییرات ساعات زیستی و ... نرخ کششی به میزان و سرعت کشش ایجاد شده در تاندون اتلاق میشود.اگر تاندون سریع کشیده شود: سختی بیشتر از خود نشان خواهد داد. در مراحل مختلف میزان کشیدگی تاندون بر اساس خصوصیات ویژه ای که دارد موجب تغییرات متنوعی خواهد شد از جمله تاثیر بر روی سرعت- نیرو در انقباض عضلانی؛ موثر بروی ارتباط طول- تانسیون در عضلات؛ وتغیر در توسعه نیرو بر اساس تغیر در موقعیت قرارگیری زاویه تارهای عضلانی. انرژی مکانیکی یکی از انواع انرژی موجود در طبیعت است که به دو دسته انرژی جنبشی و انرژی پتانسیل تقسیم میشود.یکی از ویژگیهای تاندون خاصیت الاستیسیتی تاندون میباشد. تاندون زَردپـِی یا وتر از بافت های فیبر مانند (بافت همبند متراکم شده) دستجاتی از رشته های موازی کلاژن عضله را به استخوان متصل می کند و توانایی مقاومت دربرابر کشش را دارا است. تاندون آشیل قوی ترین و بلندترین تاندون در پای انسان است که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می سازد.
