گونه پلنگ ایرانی (Panthera pardus saxicolor) به عنوان بزرگ ترین گربه سان و تنها عضو باقی مانده از جنس Panthera در ایران، علی رغم پراکنش جغرافیایی وسیع و قدرت سازگاری بالایی که دارد؛ امروزه با انواعی از تهدیدات مواجه است. به شکلی که امروزه به عنوان یک گونه در معرض خطر انقراض (EN) در لیست سرخ آی یو سی ان قرار گرفته است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته مهم ترین عامل تهدید کننده این گونه در ایران و سایر نقاط جهان تکه تکه شدن زیستگاه های این گونه ، کاهش فراوانی طعمه های طبیعی آن و تعارض این گونه با انسان است. بنابراین با توجه به شرایط زیستی فعلی این گونه ، ارزیابی زیستگاه های باقی مانده آن و حفظ ارتباط بین این مناطق زیستگاهی، به نظر تنها راه باقی مانده برای تضمین بقاء گونه پلنگ ایرانی است. تا کنون تلاش های مختلفی برای شناخت جمعیت گونه پلنگ ایرانی، رفتار و نیاز های زیستی این گونه، درک تعارضات این گونه با انسان و تعیین زیستگاه های بالفعل و بالقوه آن در کشور صورت گرفته است که در این میان با توجه به محدودیت های اطلاعات موجود در مورد گونه پلنگ ایرانی و گستره وسیع پراکنش جغرافیایی این گونه، مدل سازی زیستگاه های مطلوب و تعیین زیستگاهی ارتباطی این گونه در مناطقی که هم چنان حضور این گونه تداوم یافته است، به نظر عملی ترین راه حل برای حفاظت از این گونه است. روش های مختلفی برای تعیین مدل مطلوبیت زیستگاه گونه های وحشی ابداع شده است که در مطالعه حاضر از دو روش مدل سازی زیستگاه بر مبنای نظریه حداکثر بی نظمی در محیط نرم افزاری مکسنت و تحلیل عامل آشیان بوم شناختی (ENFA) با استفاده از نرم افزار بایومپر و هم چنین تعیین کریدور های بالقوه بین مناطق مطالعاتی با استفاده از نظریه کمینه هزینه برای گونه پلنگ ایرانی در دو منطقه شکارممنوع دیلمان – دُرفک و اِشکورات در استان گیلان استفاده شد. این مناطق به دلیل وجود گزارش های متعدد از حمله گونه پلنگ به دام های اهلی و تصاویری که از این گونه توسط دوربین های تله ای توسط کارشناسان اداره حفاظت محیط زیست ثبت شده بود، برای مطالعه انتخاب شدند. لایه های اطلاعاتی استفاده شده برای تعیین زیستگاه های مطلوب و متعاقب آن تعیین کریدور زیستگاهی بالقوه بین مناطق مطالعاتی در برگیرنده عوامل مستقل محیطی شامل: مدل رقومی ارتفاع (DEM)، جهت، پوشش گیاهی، نقشه تنوع پستی بلندی های زیس
