چکیده سنجاب ایرانی(Sciurus anomalus;Gmelin, 1778) از گونه های ارزشمند جنگل های غرب کشور می باشد که با جمع آوری و مخفی کردن دانه های بلوط در زیر خاک نقش مهمی در زادوری جنگل های غرب دارد. علاوه براین طعمه بسیاری از پرندگان و پستانداران شکاری می-باشد. متاسفانه به دنبال تخریب زیستگاه این حیوان در اثر فعالیت های انسانی از قبیل؛ چرای مفرط دام، ذغال گیری، گلازنی، جمع آوری و فروش دانه بلوط، قطع درختان و شکار بی رویه جمعیت این حیوان در اکثر بخش های جنگل های بلوط ایران، به خصوص در زاگرس مرکزی به شدت کاهش یافته است و تنها جمعیت قابل توجهی از آن در شهرستان های سردشت، بانه و مریوان مشاهده می-شود. علی رغم نقش مهم اکولوژیک این گونه تاکنون هیچ تحقیق علمی بر روی مطلوبیت زیستگاه این گونه صورت نگرفته است. تحقیق حاضر در جنگل های شهرستان مریوان به منظور تاثیر فصل بر انتخاب زیستگاه توسط سنجاب ایرانی، مدل سازی مطلوبیت زیستگاه سنجاب ایرانی و تاثیر مدیریت های سنتی در حال اجرا همچون گلازنی بر روی مطلوبیت زیستگاه سنجاب ایرانی صورت گرفت. تعداد 18 ترانسکت با مجموع طول 24 کیلومتر در سه ایستگاه مطالعاتی وشکلان، گاگل و سردوش در شهرستان مریوان در خلال سه فصل پاییز، زمستان و بهار پایش گردید و نقاط حضور سنجاب ثبت شد. متغیرهای زیستگاهی مرتبط با انتخاب زیستگاه سنجاب ایرانی در نقاط حضور سنجاب ایرانی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که انتخاب زیستگاه توسط سنجاب ایرانی در فصل پاییز با دو فصل زمستان و بهار در دو ایستگاه مطالعاتی وشکلان و سردوش اختلاف آماری معناداری دارد. همچنین مهم ترین متغیر ها در انتخاب زیستگاه توسط سنجاب ایرانی متغیر هایی می-باشند که امنیت گونه را تامین کنند. همچنین نتایج نشان داد اعمال مدیریت های سنتی همچون گلازنی در جنگل های بلوط مریوان تاثیر منفی در مطلوبیت زیستگاه سنجاب ایرانی دارد.
