شکنجه رفتاری غیر انسانی است که با استفاده از اذیت و آزار روحی و جسمی برای اخذ اقرار یا اطلاعات علیه متهم یا مطلع صورت می گیرد. شکنجه نقض آشکار حقوق بشر و رفتاری علیه کرامت انسان به شمار می رود.اعلامیه جهانی حقوق بشر که نمایانگر آرما نهای مشترک بشری است در ماده 5 خود چنین اعلام می کند: «احدی را نمی توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتاری قرارداد که ظالمانه یا برخلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد «: بند1 ماده 14 کنوانسیون جهانی حقوق مدنی و سیاسی به عنوان حمایت از افراد در برابر این رفتارهای غیرانسانی نیز مقرر کرده: «هر کس حق دارد در برابر تعقیب، شکنجه و آزار پناهگاهی جستجو کند و در کشورهای دیگر پناه اختیار کند» در همین راستا رجوع به اصل 38 از قانون اساسی ایران که بیان می کند:«هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است. اجبار شخص به شهادت، اقرار یا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است. متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می شود.» ماده 578 تعزیرات مصوی 1375 ضمانت اجرای ناقص آن است. و این اصول بر اساس قانون کیفری عراق و اسناد بین المللی بررسی می شود.
