با مراجعه به تاریخ این مطلب روشن میشود که بشر تا حد امکان در مقابل عملی که نا عادلانه وغیرمشروع شناخته شده سرتسلیم فرود نیاورده ودفاع دربرابر چنین عملی را جزء حـقوق طبیعی خود به شمار آورده است . زیرا اولا انسان به طبعیت از غریزه هنگام خطربه مقابله می پردازد ، ثانیا آن را نوعی حق برای خود و نـوعی تکلیف برای دیگران می داند ، ثـالثا روابـط انسانی و بالاخص اجتماعی ایجاب می کنند که افراد به این مطلب آگاه باشند که در صورت حمله به تهاجم نـاعادلانه دیگران ساکت نخواهند نشست و قانون نیز این دیگران را چنانچه در شرایط دفاع باشند مجازات نخواهد کرد.از نظر اهمیت این مبحث ازحقوق جزای عمومی بایدگفت که دفاع مشروع تأثیر بسزائی در مبارزه با جرم و منع مجرمان از ارتکاب جنایت دارد زیرا هر گاه جانی بداند در صورت تجاوز به حـقوق مـورد حمـایـت قـانون به طور مستقیم مواجه با دفـاع مجنی علیه خواهد شد و نیز آگاه باشد مدافعی که با وجود تمامی شرایط دفاع از نفس ،مال یا عرض و ناموس خوددفاع میکند هیچگونه مسئولیتی در برابر ایراد هرگونه آسیب و زیانی به متجاوز ندارد از ارتکاب جنایت و تجاوز خودداری خواهد کرد.بنابراین دفاع مشروع از جمله جرایم موجه محسوب می شود،که عبارت است از فعل یا ترک فعل مرتکب ، به دلیل متن قانونی مشخصی که ارتکاب آنها را در شـرایطی مـجاز می سازد ، فـاقد عنوان مجرمانه می گردد . قانون در این حالت خود عنوان مجـرمانه را که در شرایط عادی جرم محسوب می شود بر می دارد و به عمل او مشروعیت میدهد.بدین لحاظ دفاع مشروع بیشتر در جهت تأمین و حفظ امنیت شخصی در غیاب هیأت اجتماعی است تا قضاوت و اجرای عدالت خصوصی و فردی . همین جنبه ی یشگیری از نتایج زیان بار حمله ی غیر عادلانه در دفاع مشروع به عنوان عامل موجهه ی جرم است که تحقق دفاع مشروع را منوط به رعایت شرایطی نموده است.
