جرایم و رفتارهای مجرمانه یکی از مسائل مهم جامعه ایران محسوب می شود.از منظر تربیتی پیشگیری بهترین راه مقابله با آسیب های اجتماعی است. اقدامات پیشگیرانه به عنوان مهم ترین راهکار برای مبارزه با آسیب های اجتماعی، در نظام آموزشی شامل دو بخش فعالیت پیشگیرانه و تقویت مهارت های اجتماعی می باشد. آنچه که مسلم است این است که جوامعی که به نظام تعلیم و تربیت به عنوان عامل بازدارندگی و کاهش آسیب های اجتماعی توجه دارند، موفقیت مطلوب تری را کسب نموده اند. از سوی دیگر؛پیشگیری اجتماعی از مجموعه ای اقدامات تشکیل می شود که به انواع محیط های فرد تأثیر می گذارند که این محیط ها در فرآیند جامعه پذیری یک فرد نقش داشته و دارای کارکردهای اجتماعی هستند. در این راستا مدرسه، خانواده و رسانه در یک مقطع زمانی ویژه مؤثرند. دغدغه پیشگیری اجتماعی تربیت و آموزش صحیح است و بر اساس تئوری های فرآیند اجتماعی، بزهکاری تابعی از جامعه پذیری افراد است. نهادهای اجتماعی (خانواده و مدرسه) دارای کارکردی آموزشی و تربیتی هستند و اگر رسالت خود را به درستی انجام ندهند، اولین خلل در زمینۀ جامعه پذیری فرد ایجاد شده و درواقع زمینه ارتکاب جرم فراهم می شود.در ادامه آن از اهمیت یشگیری رشد مدار یا زودهنگام، به عنوان مجموعه اقدام ها و تدابیر پیشگیرانه که در مسیر رشد کودک و نوجوان ناسازگار اعمال می گردد نباید غافل بود که شامل اقدام های روان شناختی ـ اجتماعی زودرس، جهت پیشگیری از بروز رفتارهای مجرمانه در کودکان و نوجوانان در محیط های جامعه پذیری آنان ازجمله خانواده، مدرسه و گروه های همسالان می شود.
