اعتبار تجاری به عنوان ابزار تامین مالی کوتاه مدت محسوب می شود و محافظه کاری حسابداری از طریق ممانعت از بیش نمایی دارایی های شرکت در قراردادهای بدهی، مانع از خسارت به منافع اعتباردهندگان می گردد. همچنین تغییر سیاست پولی منجر به تغییر رفتار شرکت ها، اعتباردهندگان و سهامداران می شود، در نتیجه سیاست پولی انقباضی، هزینه های تامین مالی خارجی شرکت افزایش و مشکل بخش بندی اعتباری، دسترسی شرکت به اعتبار بانکی را کاهش و در نتیجه وابستگی و تقاضای شرکت ها به تامین مالی اعتبار تجاری بیشتر می شود و برعکس در دورانی که سیاست های پولی انبساطی اجراء می شود می توان انتظار داشت که به دلیل عرضه پول در اقتصاد ، شرکت ها به سمت اعتبار بانکی حرکت و تقاضا برای اعتبار تجاری کاهش می یابد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر محافظه کاری و سیاست پولی انبساطی بر اعتبار تجاری شرکت ها است. در این پژوهش از محافظه کاری به عنوان عاملی بالقوه برای دستیابی به اعتبار تجاری از دیدگاه قراردادهای بدهی استفاده شده است. همچنین در این مطالعه عامل سیاست پولی را به عنوان یکی از مکانیسم های تنظیم بازار پول در اقتصاد و تاثیرگذار بر رفتار اعتباری دهی شرکت ها مورد مطالعه قراردادیم. جامعه آماری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه آماری نیز براساس محدودیت های اعمال شده در قلمر زمانی پژوهش(1384 الی1393) انتخاب شده است. نتایج حاصل از فرضیه اول حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین محافظه کاری و اعتبار تجاری است، یعنی با افزایش محافظه کاری، اعتباری تجاری نیز افزایش می یابد. همچنین نتایج فرضیه دوم نشان می دهد که رابطه معناداری بین سیاست پولی و اعتبار تجاری وجود دارد.
