کیفیات سرعتی به عنوان جزء مهمی از آمادگی جسمانی، در توانبخشی کودکان معلول نقش بسزائی دارند. در کودکان عقب مانده ذهنی، ناپختگی فرآیندهای تحریکی و مهاری سیستم عصبی مرکزی، و کم تحرکی ناشی از محدودیتهای اجتماعی، موجب نقصان قابل توجه تقریباً تمامی قابلیتهای حرکتی میشود. امروزه عقیده بر آن است که این کودکان در تمامی کیفیات حرکتی از جمله سرعت، از هنجار همتایان سالم خود عقب میمانند. اگر چه اعتقاد بر این است که در صورت ایجاد شرایط برای فعالیت این کودکان، سازمان رشد ناهنجار به شدت در پی رفع خسارتهای گذشته از طریق راه اندازی ساز و کارهای جبرانی خواهد بود اما از چگونگی تغییر آهنگ رشد هفتگی اجزاء تشکیل دهنده سرعت کودکان عقب مانده ذهنی و اتخاذ تدابیر متناسب با آن در جلسات تمرینی، هنوز اطلاعاتی در دسترس نیست. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی پویائی رشد هفتگی سرعت واکنش دختران عقب مانده ذهنی و سالم در تمرینات دایره ا ی بوده است. محققین بر این فرض بوده اند که پویائی رشد هفتگی سرعت واکنش در کودکان عقب مانده ذهنی و سالم متفاوت است. آزمودنیهای این پژوهش نیمه تجربی را دو گروه 15 نفره از دختران عقب مانده ذهنی آموزش پذیر و سالم تشکیل میدادند که به طور تصادفی از مدارس استثنائی و همگانی شهر کرمانشاه انتخاب شدند. دو گروه به مدت 8 هفته 3 جلسه ای در تمرینات دایره ای شرکت داشتند. سرعت واکنش آزمودنیها از طریق آزمون خطکش اندازه گیری شد. عملیات آماری از طریق ANOVA با اندازه های مکرر، آزمون تی مستقل و همبسته در برنامه SPSS انجام گرفت (0.05). نتایج نشان دادند که اگر چه آهنگ پیشرفت در تمامی هفته ها در دو گروه یکسان نبود، اما روند کلی پیشرفت هفتگی دو گروه در شاخص سرعت واکنش معنادار بود. در نتیجه، کودکان عقب مانده ذهنی در صورت وجود فرصت های حرکتی، در شاخص سرعت واکنش حرکتی از امکانات بالقوه پیشرفتی خوبی برخوردارند. اما روشهای تمرینی آنها با توجه به ساختار نقص باید تخصصی باشد.
