هدف این پژوهش، بررسی وضعیت رشدی قابلیت های تعادل دانش آموزان نابینا، کم بینا و همتایان بینای آنها بود. شرکت کنندگان این پژوهش توصیفی مقایسه ای 65 کودک سالم، 30 کودک کم بینا با تیزی دید 0/05 الی 0/4 دیوپتر و 16 نابینا با تیزی دید حداکثر 0/04 دیوپتر در چشم برتر بودند. برای اندازه گیری تعادل ایستا از آزمون رامبرگ و برای تعادل پویا از تخته موازنه استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس و ازمون توکی انجام گردید (p<0.05). یافته ها نشان دادند که سطح رشد قابلیت های تعادلی گروه کودکان نابینا بالاتر از گروه کم بینا و گروه کودکان سالم بالاتر از کودکان کم بینا و نابینا است. این یافته ها با تأثیر مثبت و منفی نقص در بدن همخوانی دارد. بدین نحو که کودکان نابینا به علت استفاده از سازوکارهای جبرانی (استفاده قاطع از حواسی نظیر حس حرکت و شنوایی) از لحاظ عملکردهای تعادلی از کودکان نابینا برتر بودند. این کمبود در کودکان کم بینا بیانگر بلاتکلیفی آنها در استفاده از مانده ی عملکرد بینائی و سایر حواس است.
