هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات ریتمیک محلی بر تعادل پویای دانش آموزان دختر کم توان ذهنی در مقطع ابتدائی بود. بدین منظور، 20 دانش آموز دختر کم توان ذهنی در دسترس، در دو گروه ده نفره کنترل و تجربی مورد مطالعه قرار گرفتند. مدت کار تجربی 8 هفته سه جلسه ای شامل اجرای تمرینات ریتمیک منطقه ایلام به مدت 40 تا 60 دقیقه بود. در پیش و پس آزمون، تعادل پویای آزمودنی ها بوسیله آزمون گردش ستاره ای ارزیابی گردید. یافته های آزمون تی همبسته بر پیشرفت معنادار هر دو گروه دلالت داشتند (p=0.000). اما تفاوت بین گروه ها در پس ازمون از لحاظ آماری معنادار نبود (p=0.859). برطبق این یافته ها، اگرچه مقطع ابتدائی دوره ای مساعد برای رشد عملکردهای تعادلی است، اما عناصر موجود در تمرینات ریتمیک محلی ناحیه ایلام توانایی بهره گیری از این پتانسیل را نداشتند.
