در جودو، بخش اعظمی از زمان مبارزه صرف گرفتن یعنی شرط اجرای فن می شود. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر ماساژ موضعی روی استقامت قدرتی پنجه جودوکاران بود. بدین منظور، یک گروه ده نفره از جودوکاران به طور داوطلبی با فاصله زمانی یک هفته برای دو جلسه در مطالعات شرکت داشتند. پروتکل تمرینی شامل دینامومتری پنجه دست برتر در تناوبات تمرینی و استراحتی ده ثانیه ای به مدت 120 ثانیه در سه سری بود. روش ریکاوری فواصل استراحت دو دقیقه ای بین سری ها در بار اول ماساژ موضعی و در بار دوم استراحت بدون ماساژ بود. یافته های نشان دادند که معناداری تفاوت های مشاهده شده بین نتایج دینامومتری پنجه در فعالیت سریالی با هردو روش ریکاوری از الگوی مشابهی تبعیت می کند. برطبق این یافته ها، در تناوبات استراحتی کوتاه مدت مداخله با ماساژ موضعی برای تحقق بازگشت به حالت اولیه سریع تر ضرورتی ندارد. به ویژه اگر، این دخالت توسط اشخاصی انجام شود که با فنون ماساژ آگاهی ندارند و خطر انحراف جریان ریکاوری از مسیر طبیعی موثرتر وجود داشته باشد.
