هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر پروتکل بازتوانی منتخب بر تعادل سالمندان مبتلا به آرتروز پس از تعویض مفصل زانو می باشد. بدین منظور، تعداد سی سالمند که با روشی مشابه تحت عمل تعویض مفصل زانو قرار گرفته بودند به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت سه ماه از تمرینات قدرتی در ماه اول و قدرتی - تعادلی در ماههای دوم و سوم بهره مند شدند. در پیش آزمون و انتهای ماههای اول، دوم و سوم تعادل ایستا و پویا، خطر افتادن و قدرت عضلات اندام تحتانی آزمودنی ها اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که در شاخص تعادل ایستا و پویا پیشرفت معنادار دو گروه تنها تحت تأثیر عامل گذشت زمان است. در شاخص خطر افتادن، پیشرفت گروه تجربی معنادار اما گروه کنترل معنادار نبود. به علاوه دو گروه در مراحل مطالعاتی، تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. در قدرت عضلات پائین تنه پیشرفت گروه تجربی در تمامی ماهها به طور سلسله مرتبه ای معنادار بود در حالی که در گروه کنترل تنها در ماه دوم نسبت به اول معنادار بود. برطبق این یافته ها، انجام پروتکل تمرینی منتخب باعث افزایش قدرت عضلات اندام تحتانی در سه ماه بعد از عمل می شود، در حالی که عملکردهای تعادلی ایستا و پویا و کاهش احتمال خطر افتادن بیشتر تحت تاثیر زمان است.
