سعید قائینی

هدف تحقیق: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر زمان های استراحتی متفاوت حین اجرای فعالیت های مقاومتی بر حجم تمرین بود. روش شناسی تحقیق: 15 مرد جوان تمرین کرده مقاومتی با میانگین سنی 7/3 ± 3/22 سال و شاخص توده بدنی 9/2 ± 8/22 کیلوگرم بر مترمربع، با توجه به معیارهای ورود به تحقیق به صورت هدفمند انتخاب شدند. جهت بررسی تأثیر فواصل استراحتی متفاوت بر حجم حرکات مقاومتی، آزمودنی ها در 6 جلسه (هر جلسه برای تعیین حجم فعالیت یکی از عضلات) با فواصل زمانی یک هفته ای از یکدیگر، حرکات جلو پا ماشین، پرس سینه با هالتر، لت، پشت پا با ماشین، جلو بازو با هالتر و پشت بازو با ماشین را در 3 ست با 70 درصد یک تکرار بیشینه اجرا کردند. در هر جلسه و برای هر یک حرکات فوق، اندازه گیری حجم تمرین در هر حرکت پس از 3 ست فعالیت (با فواصل زمانی 30 ثانیه، 60 ثانیه و 90 ثانیه استراحتی بین ست ها) اندازه گیری و ثبت شد. ترتیب اجرای فواصل استراحتی متفاوت برای آزمودنی ها در هر جلسه و برای هرکدام از حرکات به صورت تصادفی بود. جهت اندازه گیری حجم فعالیت مقاومتی از فرمول "تعداد ست × تعداد تکرار × میزان بار جابه جاشده" استفاده شد. نتایج تحقیق: یافته های این پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که فواصل استراحتی متفاوت بین ست ها تأثیر معناداری بر حجم فعالیت عضلات چهار سر رانی و پشتی بزرگ ندارد، اما در خصوص عضلات همسترینگ، سینه ای بزرگ، دو سر بازویی و سه سر بازویی، انجام فعالیت با فواصل استراحتی متفاوت به شکل معناداری بر حجم فعالیت انجام گرفته این عضلات (میزان بار جابجا شده) تأثیر داشته است (در هر 4 حرکت،001/0 p=). درواقع، هر چه فواصل استراحتی بین ست ها طولانی تر شده است، حجم فعالیت انجام گرفته نیز بیشتر بود. نتیجه گیری: در کل به نظر می رسد که فاصله استراحتی بین ست ها حین فعالیت های مقاومتی، یک عامل اثرگذار بر حجم فعالیت بوده و چنان چه انجام حجم های تمرینی بالاتر مزیتی برای ورزشکار است، توصیه می شود که فواصل استراحتی طولانی تری بین ست های تمرین لحاظ گردد. همچنین، بر اساس یافته های حاضر به نظر نمی رسد که تفاوتی بین عضلات بزرگ و کوچک بدن از این لحاظ وجود داشته باشد.