پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی اضطراب سلامت براساس متغیرهای آمیختگی فکر عمل و عدمتحملبلاتکلیفی با درنظر گرفتن نقش میانجی سایبرکندریا، کیفیت خواب و خودشفقتورزی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را معلمان 25 تا 50 ساله مشغول به تدریس استان خراسان رضوی در سال 1402(220زن و 184مرد) تشکیل دادند که به روش نمونهگیری هدفمند نمونهگیری شده و از طریق شبکههای مجازی، به پرسشنامهها که به صورت لینک در اختیار آنها قرار گرفت پاسخ دادند. در این پژوهش از پرسشنامههای، مقیاس شدت سایبرکندریا (CSS)، پرسشنامه کوتاه اضطراب سلامت (SHAI)، مقیاس عدمتحمل بلاتکلیفی فرم کوتاه (SATQ)، پرسشنامه خودشفقتورزی (SCQ)، مقیاس تجدیدنظر شده آمیختگی فکر عمل (TAFS-R) و پرسشنامه کیفیت خواب پترزبورگ (PSQI) استفاده شد. بعد از جمعآوری پرسشنامهها دادههای خام با استفاده از روش تحلیل مسیر و از طریق نرم افزار SPSS 24 وLisrel 8.8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شاخصهای برازش مدل تایید شد. براساس نتایجی که به دست آمد، آمیختگی فکر عمل، عدمتحملبلاتکلیفی، سایبرکندریا، خودشفقتورزی و کیفیت خواب بر اضطراب سلامت اثر مستقیم دارد. همچنین آمیختگی فکر عمل و عدم تحمل بلاتکلیفی به طور غیرمستقیم با میانجیگری سایبرکندریا، خودشفقت ورزی و کیفیت خواب بر اضطراب سلامت اثر معناداری دارد. بنابراین توصیه میشود که با توجه به نتایج به دست آمده متخصصان حوزه سلامت در زمینه کاهش اضطراب سلامت افراد مراجعهکننده به روانشناسان یا دیگر افراد، راهکارهایی در جهت کاهش آمیختگی فکر عمل و افزایش تحمل بلاتکلیفی در نظر گیرند. همچنین پیشنهاد میشود که در زمینه آموزش و درمان اضطراب سلامت، برنامههای جهت افزایش خودشفقتورزی و ذهنآگاهی و بهبود کیفیت خواب افراد در نظر گرفته شود.
