ساناز عینی

طلاق هیجانی شکلی از طلاق است که در آن زوجین به زندگی مشترک خود ادامه می‌دهند؛ اما نسبت به یکدیگر سرد هستند، احساس انزوا می‌کنند و زندگی جداگانه‌ای را بدون گرفتن طلاق رسمی انجام می‌دهند. هدف پژوهش حاضر مدل­یابی علی طلاق هیجانی بر اساس پرخاشگری عاطفی و مقابله زوجین با نقش میانجی راهبردهای تنظیم هیجان در میان زوجین استان گیلان بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد متأهل ساکن استان گیلان در سال 1400 بودند. حجم نمونه 253 نفر در نظر گرفته شد که به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس طلاق هیجانی گاتمن (EDS)، مقیاس پرخاشگری ارتباطی پنهان نلسون و کارول (CRAViS)، مقیاس مقابله زوجی بودنمن (DCI) و مقیاس تنظیم هیجان گراس و جان (ERQ) استفاده شد. داده­های جمع­آوری شده، با استفاده از مدل­یابی معادلات ساختاری (SEM) تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که مدل علی رابطه بین پرخاشگری عاطفی، مقابله زوجین، راهبردهای تنظیم هیجان و طلاق هیجانی در زوجین براساس شاخص‌های مختلف، نیکویی برازش مطلوبی دارد. پرخاشگری عاطفی، مقابله زوجین و تنظیم هیجان بر طلاق هیجانی زوجین اثر مستقیم دارند؛ همچنین پرخاشگری عاطفی و مقابله زوجین از طریق راهبردهای تنظیم هیجان بر طلاق هیجانی زوجین تأثیر غیرمستقیم دارد (05/0>P). بنابراین، پرخاشگری عاطفی، مقابله زوجین و راهبردهای تنظیم هیجان نقش مهمی را در میزان طلاق هیجانی زوجین ایفا می‌کنند و هدف قراردادن این سه مؤلفه به وسیله درمان‌های روان­شناختی، می‌تواند در کاهش میزان طلاق هیجانی زوجین حائز اهمیت باشد.