زمینه و هدف: کفایت اجتماعی به عنوان یکی از ابعاد سلامت روان و به مفهوم توانایی مدیریت موثر تعاملات اجتماعی نقش مهمی را در موفقیت افراد و سازمان ها ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی کفایت اجتماعی کارکنان دانشگاه براساس تحریف های شناختی بین فردی و تصمیم گیری شناختی با نقش میانجی همجوشی شناختی صورت گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی، تعداد 207 نفر از کارکنان دانشگاه شامل اعضای هیات علمی و کارمندان دانشگاه کردستان به روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان جامعه آماری انتخاب شدند. از مقیاس اندازه گیری کفایت اجتماعی فلنر، مقیاس تحریف های شناختی بین فردی(ICDS)، پرسشنامه سبک های شناختی تصمیم گیری(GDMS) و پرسشنامه همجوشی شناختی(CFQ) جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها به روش مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) از نرم افزار SPSS و Lisrel 8.8 بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که مدل علّی پیشنهادی رابطه بین تحریف های شناختی بین فردی، سبک های تصمیم گیری، همجوشی شناختی و کفایت اجتماعی براساس شاخص های مختلف برازش تایید شد. تحریف های شناختی بین فردی و سبک های تصمیم گیری بر کفایت اجتماعی اثر مستقیم دارند؛ همچنین تحریف های شناختی بین فردی و سبک های تصمیم گیری از طریق همجوشی شناختی به طور غیر مستقیم بر کفایت اجتماعی تاثیر دارند (05/0>P). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش کفایت اجتماعی کارکنان دانشگاه تحت تاثیر متغیرهای تحریف های شناختی بین فردی، سبک های تصمیم گیری و همجوشی شناختی قرار دارد. لحاظ نمودن برنامه های آموزشی در جهت ارتقای سطح کفایت اجتماعی کارکنان می تواند منجر به بهبود تعاملات اجتماعی و در نتیجه ارتقای سلامت روان آنان گردد.
