زمینه و هدف: نشانگان اختلال استرس پس از سانحه در جانبازان، با سطح پایین رضایت از زندگی همراه است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علّی رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس تنهایی با نقش میانجی عزت نفس انجام شد. روش ها: در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی، تعداد 200 نفر جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985)، مقیاس تنهایی راسل و همکاران (1980) و مقیاس عزت نفس روزنبرگ (1979) استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرم افزار SPSS و Lisrel 8.8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج بدست آمده مدل علّی رابطه بین تنهایی، عزت نفس و رضایت زندگی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس شاخص های مختلف برازش تأیید شد. تنهایی و عزت نفس بر رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس از سانحه اثر مستقیم دارند؛ همچنین تنهایی از طریق عزت نفس بر رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تأثیر غیرمستقیم دارد (0/05> P). نتیجه گیری: بنابراین، تنهایی و عزت نفس نقش مهمی در میزان رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ایفا می کنند و هدف قراردادن این دو مؤلفه به وسیله درمان های روان شناختی، می تواند در بهبود رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مؤثر باشد.
