خودکارسازی در شبکه های آبیاری فرایندی است که هدف اصلی طرح ها را از وظیفه ساده تأمین آب، به مقوله گسترده سرویس دهی مطلوب آبیاری تغییر می دهد. دستیابی به چنین شرایطی، مستلزم تغییرات تکنولوژیکی است. فرآیند خودکارسازی، به عنوان یک راه حل استراتژیک به منظور افزایش بهره وری آب و تولید محصولات زراعی و همچنین افزایش بازدهی اقتصادی شبکه های آبیاری، موردقبول واقع شده است . تعدیل آشفتگی ناشی از وجود تغییرات در توزیع و تحویل آب با استفاده از سیستم های کنترل، عامل مهمی در بهبود و ارتقاء عملکرد شبکه های آبیاری است. گرچه این سیستم ها باعث افزایش هزینه های ناشی از تأمین انرژی و خرید تجهیزات مورد نیاز می شود، اما امکان اعمال مدیریت صحیح آب در شبکه های توزیع را فراهم کرده، تلفات آب را کاهش داده و باعث افزایش راندمان می شود، که در دراز مدت می تواند هزینه ها را جبران نماید.
