زبانهای میانجی از دیرباز نقشی اساسی در ایجاد ارتباط میان ملل و فرهنگهای متفاوت داشته اند. این زبان ها عمدتاً برای تسهیل رابطه در فضاهای اقتصادی، دینی و سیاسی بکار برده می شدند. هر زبان میانجی در واقع به دلیل استفاده توسط زبانمندان غیربومی با پسزمینه زبانی متفاوت متحمل تغییرات اساسی در سطوح واجی، ساختواژی، و نحوی می شد. در این رابطه، سعی می کنیم این ویژگیها را در زبان های میانجی متفاوت بررسی کرده، و فرایندهای دخیل در تحولات زبانی زبان های میانجی مورد کنکاش قرار گیرد. از سوی دیگر سعی خواهیم کرد موقعیت زبان انگلیسی به عنوان یک زبان میانجی را در دوره معاصر بررسی کرده، و نقش و ماهیت آن را در عصر جهانی شدن از منظر زبانشناسی اجتماعی تحلیل کنیم.
