هدف جستار حاضر توصیف نظام زمان دستوری و تبیین ارتباط آن با نمود در کردی موکریانی است. لذا ابتدا زمان دستوری را توصیف کرده و سپس ارتباط آن را با انواع نمود دیدگاهی و موقعیتی روشن میسازیم. نتایج نشان میدهد که کردی موکریانی دارای یک نظام زمانی دوشقی (گذشته و غیرگذشته) است که در ترکیب با مفاهیم وجهنما و نمودنما میتواند ترکیبات زمانی متفاوتی را بسازد. ترکیب این نظام با مفاهیم وجهی صور متفاوتی از جمله ساختارهای آیندهنما و پسایندی را به وجودمیآورد. علاوه بر این در ترکیب نمود و زمان ساختارهای کاملی از جمله کامل نتیجهای، تجربی و متأخر پدید میآیند. همچنین نتایج نشان میدهد که زمان حال حاوی نمود ناقص بوده و زمان گذشته بینشانترین زمان برای نمود کامل است. تمام نمودهای موقعیتی به سهولت با گذشته ساده همراه میشوند، اما برخی از آنها (لمحهای، دستاوردی و در مواردی افعال ایستا) در زمان حال دچار نمودگردانی میشوند.
