مقالۀ حاضر به بررسی صیغگان امری حاکم بر زبان کردی با توجه به معیارهای همگونی صوری و بیشینگی/کمینگی میپردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در زبان کردی صورت های امری ساختواژی تنها برای دوم شخص مفرد و جمع وجود دارد و در صورت اظهار امری معطوف به دیگر اشخاص باید به ساخت های تحلیلی (چهار ساخت متمایز) متمسک شد. مطالعۀ طیف ناهمگون ساخت های امری در کردی روشن ساخت که پارادایم امری در کردی مبتنی بر ساختی کمینه بوده که نقطه مقابل بیشینهای ندارد. از ویژگی های هستۀ کمینۀ پارادایم امری تمایزات زمانی و عملگرهای مجزای نهی و نفی می باشد. همچنین، تحقیق حاضر با تکیه بر معیارهای فاعل دوم شخص و اعمال نیرو به بررسی و مقایسۀ ابعاد متفاوت معناشناختی شش ساخت امری می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که ساخت های کانونی بیشترین وجوه معنایی یک ساخت سرنمون را داشته، و ساخت های غیرکانونی عمدتاً فاقد برخی ویژگی های یک امری سرنمون می باشند.
