آپوپتوز، نکروز و اتوفاژی سه نوع مرگ سلولی شناخته شده هستند که مکانیسم های مولکولی آن ها به طور گسترده در حال مطالعه است. آپوپتوز کلمه ای یونانی به معنای برگ ریزان است که در شرایط طبیعی سبب حذف سلول های پیر، آسیب دیده، اضافی و مضر شده و برای تکامل و هموستاز بافتی ضروری است. نکروز از یک واژه یونانی به معنای کالبد مرده گرفته شده که تا مدت ها به عنوان مرگ سلولی تصادفی در نظر گرفته می شد. اما امروزه مشخص شده است که این پدیده می تواند تنظیم شده باشد و در چندین پدیده فیزیولوژیک و پاتولوژیک نقشی مهم ایفا کند. اتوفاژی نیز یک فرایند کاتابولیک حفاظت شده است که در آن محتویات سیتوپلاسمی سلول در یک واکوئول غشایی از نوع اتوفاگوزوم قرار گرفته و برای تجزیه به لیزوزوم تحویل داده می شوند. اتوفاژی می تواند در سلول های گرسنه به عنوان یک مکانیسم بقا باشد اما در سلول های در حال مرگ، این پدیده با وسعت بیشتری مشاهده می شود و این امر، اتوفاژی را به شکلی متفاوت از مرگ سلولی برنامه ریزی شده دسته بندی می کند. در کتاب حاضر، به دلیل اهمیت نقش پدیده های مرگ سلولی در عملکرد فیزیولوژیک بافت ها یا مکانیسم های پاتولوژیک بیماری ها، به طور دقیق و جزئی به بیوشیمی مرگ سلولی پرداخته است. امید است اساتید، دانشجویان و سایر پژوهشگران عزیز از آن بهره گیرند.
