راحله شاکری

مقدمه: سیستم رنین آنژیوتانسین یک سیستم غدد درون‌ریز است. اجزا این سیستم در تعدادی از سلول‌های بدن و همچنین در سرطان پستان بیان می‌شوند. مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ((ACE به‌طور گسترده به‌عنوان عوامل ضد فشارخون مورداستفاده قرار می‌گیرند. پیشنهادشده است که آن‌ها خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها را کاهش می‌دهند. دوکسوروبیسین از داروهای متداول شیمی‌درمانی است که برای درمان سرطان پستان نیز از آن استفاده می‌کنند. یکی از عوارض جانبی دوکسوروبیسین، سمیت آن برای سلول‌های قلبی است. هدف این پژوهش بررسی اثر متقابل آنتاگونیست‌های رنین-آنژیوتانسین بر سمیت سلولی دوکسوروبیسین است. روش کار: اثر مهارکننده‌های سیستم رنین آنژیوتانسین شامل انالاپریل، کاپتوپریل، والسارتان و لوزارتان بر روی بقای سلول‌های سرطانی پستان در حضور و غیاب دوکسوروبیسین با تست MTT بررسی شد. القای آپوپتوز در سلول‌های MDA-MB-231 با کیت سنجش فعالیت کاسپاز-7/3 بررسی شد. نتایج: انالاپریل سمیت زیادی برای سلول‌های سرطانی نداشت اما کاپتوپریل و لوزارتان اثر سیتوتوکسیک داشتند. والسارتان نه‌تنها بر سلول‌ها اثر سیتوتوکسیک نداشت بلکه با افزایش زمان، تکثیر سلول‌ها را افزایش داد. بررسی فعالیت کاسپاز-7/3 در سلول‌های MDA-MB-231 تحت تیمار با کاپتوپریل و لوزارتان نشان داد که سلول‌های تیمارشده فعالیت کاسپاز-7/3 بالاتری در مقایسه با کنترل دارند که نشانگر القای آپوپتوز است. بررسی درصد بقای سلول‌ها در حضور دوکسوروبیسین و هر کدام از داروها در غلظت‌های کمتر از IC50، نشان داد که انالاپریل، کاپتوپریل، والسارتان و لوزارتان بسته به غلظت و زمان قادر به حفاظت از سلول‌های سرطانی در برابر اثر سیتوتوکسیک دوکسوروبیسین هستند. نتیجه‌گیری: مهارکننده‌های سیستم رنین-آنژیوتانسین بسته به غلظت و زمان می‌توانند در اثر سیتوتوکسیک دوکسوروبیسین تداخل ایجاد کنند.