راحله شاکری

سرطان پستان یک بیماری در بین زنان است که تاکنون درمان قطعی برای آن یافت نشده است و سالانه تعداد زیادی از زنان به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می دهند. سیستم رنین آنژیوتانسین یک سیستم غدد درون ریز است. اجزا این سیستم در تعدادی از سلول های بدن و همچنین در سرطان پستان بیان می شوند. مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ((ACE به طور گسترده به عنوان عوامل ضد فشارخون مورداستفاده قرار می گیرند. پیشنهادشده است که آن ها خطر ابتلا به برخی سرطان ها را کاهش می دهند، اگرچه داده های موجود متناقض هستند. دوکسوروبیسین از داروهای متداول شیمی درمانی است که برای درمان سرطان پستان نیز از آن استفاده می کنند. یکی از عوارض جانبی دوکسوروبیسین، سمیت برای سلول های قلبی است. به همین دلیل تلاش برای یافتن داروهای ضدسرطان با عوارض جانبی کمتر ادامه دارد. در این پژوهش اثر مهارکننده های سیستم رنین آنژیوتانسین روی رده های سلولی MCF-7 و MDA-MB-231 با تست MTT موردبررسی قرار گرفت. در این پژوهش از چهار دارو (انالاپریل، کاپتوپریل، والسارتان و لوزارتان) و دوکسوروبیسین به عنوان کنترل و داروی شیمی درمانی مؤثر روی سلول ها استفاده شد. هم چنین سمیت دوکسوروبیسین در حضور داروهای مهارکننده ی سیستم رنین آنژیوتانسین بررسی شد. القای آپوپتوز در سلول ها با کیت سنجش فعالیت کاسپاز-7/3 بررسی شد. نتایج نشان داد که انالاپریل با IC50 بیش از 500 میکروگرم در میلی لیتر سمیت زیادی برای سلول های سرطان سینه ندارد. کاپتوپریل و لوزارتان بر سلول های سرطانی اثر سیتوتوکسیک داشتند. والسارتان نه تنها بر سلول ها اثر سیتوتوکسیک نداشت بلکه با افزایش زمان، تکثیر سلول ها را افزایش داد. بررسی درصد بقای سلول های MDA-MB-231 و MCF-7 در حضور دوکسوروبیسین و هر کدام از داروها نشان داد که انالاپریل، کاپتوپریل، والسارتان و لوزارتان بسته به غلظت و زمان قادر به حفاظت از سلول های سرطانی در برابر اثر سیتوتوکسیک دوکسوروبیسین هستند. بررسی فعالیت کاسپاز-7/3 در سلول های MDA-MB-231 تحت تیمار با کاپتوپریل و لوزارتان نشان داد که سلول های تیمارشده فعالیت کاسپاز-7/3 بالاتری در مقایسه با کنترل دارند که نشانگر فعال شدن کاسپاز-7/3 به عنوان یکی از نشانگرهای آپوپتوز است.