گذشته و حال بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر مصرف مکمل کافئین بر عملکرد بیهوازی و شاخص خستگی در زمانهای صبح و عصر در هنرجویان پسر رشته تربیتبدنی هنرستانهای علوم ورزشی بوده است. توان بی هوازی آزمودنیها ) 21 n= ( در آزمون رست به روش نمونهگیری در دسترس، یکسو کور، متقاطع و به شکل تصادفی تحت سه شرایط مصرف کافئین mg/kg 6 ، مصرف دارونما mg/kg 6 دکستروز و حالت پایه در دو نوبت صبح و عصر مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد که در 5/ متغیرهای مورد اندازهگیری اثر زمان )صبح و عصر( معنیدار بود ) 50 P< (، درحالیکه اثر شرایط )کافئین، 5/ دارونما و حالتپایه( معنیدار نبود ) 50 P> (.
