محمد رحمان رحیمی

مقدمه: تمرینات ایروبیک می تواند باعث توسعه و افزایش فاکتورهای آمادگی جسمانی (از قبیل آمادگی قلبی عروقی، انعطاف پذیری و قدرت عضلانی) شود، اما تأثیر آن بر سایر عوامل از قبیل (سرعت، چابکی و تعادل) مشخص نیست. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی نیمرخ آمادگی جسمانی و بدنی زنان ایروبیک کار و غیرورزشکار بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع علی و مقایسه ای است که در آن زنان ایروبیک کار با زنان غیرورزشکار در فاکتورهای آمادگی جسمانی با هم مقایسه می شوند. جامعه آماری پژوهش شامل زنان 20 تا 40 ساله شهر سنندج بود که از میان آن ها 20 زن ایروبیک کار و 20 زن غیرورزشکار به صورت خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. شرایط ورود به پژوهش برای زنان ایروبیک کار داشتن 6 ماه سابقه تمرین ایروبیک و انجام 70-60 دقیقه فعالیت ایروبیک در هر جلسه تمرین بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ورژن 20 انجام شد و برای مقایسه متغیرهای پژوهش از آزمون t مستقل و من ویتنی استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که بین استقامت قلبی- عروقی (01/0≤ P)، استقامت عضلانی (01/0≤ P)، انعطاف پذیری (01/0≤ P)، قدرت عضلانی (01/0≤ P)، تعادل (01/0≤ P) و ترکیب بدنی (چربی بدنی) زنان ایروبیک کار و زنان غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0≤ P). در این بین وضعیت شاخص های مذکور در زنان ایروبیک کار نسبت به زنان غیرورزشکار بهتر بود. بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش مشارکت در تمرینات ورزشی ایروبیک باعث بهبود عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی و تعادل می شود. بنابراین انجام این تمرینات جهت بهبود وضعیت آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی به زنان غیرورزشکار توصیه می شود.