محمد رحمان رحیمی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مکمل کافئین بر هورمون رشد و تستوسترون پس از فعالیت مقاومتی با توجه به ژنوتیپ های ژن CYP1A2 در ورزشکاران بود. روش شناسی: در این مطالعه 29 آزمودنی با میانگین سن (06/4±72/21)، قد (08/5±31/179)، وزن (70/14±31/77) و BMI (08/4±11/24) در مطالعه ی تصادفی، دوسوکور، متقاطع و کنترل شده با دارونما شرکت کردند. آزمودنی ها بعد از 3 روز استراحت و نداشتن فعالیت بدنی شروع به مصرف کافئین یا دارونما یک ساعت قبل از انجام فعالیت مقاومتی کردند و بعد از یک ساعت از آزمودنی ها نمونه خون گرفته شد و سپس در فعالیت مقاومتی (پرس سینه، پرس پا، سرشانه و قایقی) که شامل 3 ست با 85% یک تکرار بیشینه و 2 دقیقه استراحت بین ست ها بود، شرکت کردند. بلافاصله پس از فعالیت و 15 دقیقه بعد نیز نمونه خون گرفته شد. پس از 3 روز استراحت (دوره پاکسازی) مجدداً آزمودنی ها فراخوانده شدند و با تغییر مکمل یا دارونما بار دیگر با همان شرایط قبلی به مصرف مکمل و دارونما پرداخته و در فعالیت مقاومتی با همان شرایط شرکت کردند. نمونه های خون جهت اندازه گیری هورمون رشد و تستوسترون و تعیین پلی مورفیسم ژن های CYP1A2 جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شد. نتایج: یافته های پژوهش حاضر در مورد هورمون رشد با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که تفاوت معنادار در زمان (94/10F= ، 000/0P=)، تعامل زمان ـ گروه (3/4F=، 019/0P=) و تعامل زمان ـ ژنوتیپ ـ گروه (83/3F=، 024/0P=) وجود دارد. تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنادار در دو شرایط مصرف کافئین و دارونما در ژنوتیپ AA بین پس آزمون وجود دارد و در ژنوتیپ AC/CC تفاوت معنی دار در دو شرایط کافئین و دارونما مشاهده نشد. آزمون t همبسته نیز نشان داد که در شرایط مصرف کافئین و ژنوتیپ AA تفاوت معنادار بین پیش آزمون ـ پس آزمون و پس آزمون ـ 15 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی وجود دارد و در شرایط کافئین و ژنوتیپ AC/CC تفاوت معنادار بین پیش آزمون ـ پس آزمون و پیش آزمون ـ 15 دقیقه بعد مشاهده گردید. در ژنوتیپ AC/CC و دارونما بین پیش آزمون ـ پس آزمون و پیش آزمون ـ 15 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی تفاوت معنادار مشاهده گردید. در مورد هورمون تستوسترون نیز یافته ها نشان داد که تفاوت معنادار در اثر زمان (88/14F=، 000/0P=) و تعامل زمان ـ گروه (197/3F=، 045