محمد رحمان رحیمی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مکمل کافئین بر هورمون رشد و تستوسترون پس از فعالیت مقاومتی حاد با توجه به ژنوتیپ های ژن ADORA2A در مردان تمرین کرده بود. روش شناسی: در یک مطالعه ی تصادفی، دوسوکور، متقاطع و کنترل شده با دارونما تاثیر مصرف حاد مکمل کافئین بر هورمون رشد و تستوسترون در پیش آزمون، پس آزمون و 15 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی با توجه به پلی مورفیسم ژن ADORA2A مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور 30 نفر از افراد تمرین کرده ی مقاومتی با میانگین سنی (06/4±72/21)، قد (08/5±31/179)، وزن (70/14±31/77)، BMI (08/4±11/24) و میزان متابولیسم پایه (30/229 ± 64/2079) انتخاب شدند. یک هفته قبل از شروع انجام آزمون از ورزشکاران آزمون ترکیب بدنی گرفته شد. سپس آزمودنی ها بعد از 3 روز استراحت و نداشتن فعالیت بدنی اقدام به مصرف کافئین (یک کپسول، 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما (یک کپسول، 6 میلی گرم مالتودکسترین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) یک ساعت قبل از انجام آزمون کردند. بعد از یک ساعت از آزمودنی ها نمونه خون گرفته شد و سپس در فعالیت مقاومتی (پرس سینه، پرس پا، سرشانه و قایقی) که شامل 3 ست با 85% یک تکرار بیشینه (1RM) و حداکثر تکرار در هر ست و با استراحت 2 دقیقه بین ست ها بود، شرکت کردند. بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی و 15 دقیقه بعد نیز نمونه خون گرفته شد. پس از 3 روز استراحت (دوره پاکسازی) مجدداً آزمودنی ها فراخوانده شدند و با تغییر مکمل یا دارونما بار دیگر با همان شرایط قبلی به مصرف مکمل و دارونما پرداختند. سپس، در فعالیت مقاومتی با همان شرایط شرکت کردند. نمونه های خون جهت اندازه گیری هورمون رشد و تستوسترون و تعیین پلی مورفیسم ژن ADORA2A جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شد. نتایج: یافته های این پژوهش با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که تفاوت معنادار در زمان (53/7F= ، 001/0P=)، تعامل زمان- مکمل (95/8F=، 000/0P=) و تعامل زمان- ژنوتیپ- مکمل (81/5F=، 004/0P=) در مورد هورمون رشد وجود دارد. نتایج آنوای یکطرفه در مورد ژنوتیپ TT نشان داد بین پس آزمون در دو شرایط مکمل و دارونما تفاوت معنی دار وجود دارد و در ژنوتیپ TC/CC تفاوت معنی دار بین دو شرایط مکمل و دارونما مشاهده نشد. در مورد هورمون تستوسترون، نتایج حاصل از تحلیل واریانس با انداز