محمد رحمان رحیمی

در این پژوهش اثرات مصرف مکمل عصاره چای سبز بر شاخص های التهابی (TNF-α، IFN-γ و IL-1α) بعد از فعالیت مقاومتی در مردان چاق و با وزن طبیعی مورد بررسی قرار گرفت. لذا بدین منظور 16 نفر واجد شرایط (8 نفر چاق و 8 نفر نرمال) به صورت هدفمند انتخاب شدند. ویژگی آزمودنی ها شامل عدم سابقه بیماری یا مصرف سیگار و فعالیت بدنی شدید و BMI آنها زیر 25 و بالای 30 بود که به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند؛ و به دو گروه چاق و با وزن طبیعی تقسیم شدند. سپس، آزمودنی های 2 گروه به روش مطالعه تصادفی، دو سوکور، کنترل شده با دارونما و متقاطع به مدت 2 هفته دارونما و عصاره چای سبز را که به شکل کپسول های ژله ای mg 500 بود دریافت کردند. آزمودنی ها در روز دو کپسول را بعد از صرف نهار و شام دریافت کردند. بعد از طی هر دوره (طرح متقاطع) آزمودنی ها در فعالیت مقاومتی که شامل 3 ست (پرس سینه، زیر بغل سیم کش، جلو پا و پشت پا با دستگاه، جلو بازو و پرس پا) با 1RM 75% با 2 دقیقه استراحت بین ست ها و حرکات بود، شرکت کردند. بعد از دو هفته استراحت مجدداً آزمودنی ها فراخوانده شده و با تغییر مکمل و دارونمای آنها به مدت 2 هفته دیگر با همان شرایط قبلی به مصرف مکمل و دارونما پرداختند، سپس دوباره در فعالیت مقاومتی با همان شرایط شرکت کردند. از آزمودنی ها نمونه خونی قبل و بعد از فعالیت مقاومتی گرفته شد و به آزمایشگاه جهت تجزیه و تحلیل شاخص های التهابی منتقل گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها، با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 ارزیابی انجام شد. نتایج تحلیل واریانس چندگانه حاکی از تفاوت معنی دار بین گروه ها در همه ی شاخص های التهابی بود (05/0p<) و نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی حاکی از تفاوت معنی دار بین پیش آزمون های IL-1α در گروه چاق دارونما و نرمال دارونما (023/0P=)، TNF-α گروه چاق دارو نما و نرمال چای سبز (024/0P=)، با IFN-γ در گروه چاق دارو نما با نرمال دارونما (006/0P=) و نرمال چای سبز (001/0P=)؛ در چاق چای سبز با نرمال چای سبز (008/0P=) بود. همچنین تفاوت های معنی داری نیز بین پس آزمون گروه ها در IL-1α بین چاق چای سبز و چاق دارو نما (024/0P=) و بین چاق دارو نما و نرمال دارونما (007/0P=)؛ در TNF-α بین چاق چای سبز و چاق دارونما (016/0P=)، چاق دارونما و نرمال چای سبز (002/0P=)؛ در IFN-γ بین چاق چای سبز و نرمال چای سبز (009/