مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه تأثیردوره های حاد مصرف مکمل HMB، کراتین و ترکیب آنها بر شاخص های آسیب عضلانی و تغییرات هورمونی پس از فعالیت مقاومتی در مردان تمرین کرده بود. روش شناسی: 10 مرد فعال با میانگین سنی (15/1±20 سال)، قد (82/4±2/172 سانتی متر)، وزن (66/9±9/70 کیلو گرم) و BMI (44/2±04/24 کیلو گرم بر متر مربع) به صورت هدفمند انتخاب و سپس طی یک طرح کارآزمایی بالینی متقاطع به طور تصادفی تحت چهار شرایط متفاوت قرار گرفتند. قبل از شروع طرح، در یک جلسه مقدماتی ضمن تشریح اهداف طرح، آزمون یک تکرار بیشینه در مورد حرکات پرس سینه، جلو پا ماشین، سر شانه هالتر، زیر بغل لت، جلو بازو هالتر و پشت بازو ماشین اجرا شد تا فعالیت مقاومتی بر اساس 80 درصد یک تکرار بیشینه در حرکات مورد نظر اجرا گردد. قبل از هر جلسه فعالیت مقاومتی، آزمودنی ها به شکل تصادفی و به مدت 5 روز، تحت بارگیری کراتین، HMB، ترکیب کراتین و HMB و یا دارونما ( گلوکز) قرار گرفتند. بین دوره های بارگیری نیز یک هفته فاصله جهت دوره ی پاکسازی (Washout) لحاظ گردید. به منظور بررسی تأثیر نوع مکمل بر متغیرهای تحقیق یک روز پس از اتمام هر دوره بارگیری، قبل از فعالیت و بلافاصله پس از اتمام فعالیت مقاومتی، خون گیری در شرایط ناشتایی به عمل آمد. نتایج: یافته های پژوهش با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که مصرف مکمل کراتین، HMB و ترکیبی از هر دو، تأثیری بر شاخص آسیب عضلانی کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و تغییرات هورمونی کورتیزول ندارد. اما در مورد شاخص انسولین، تفاوت معنی داری در زمان و اثر شرایط مشاهده گردید. به عبارت دیگر، در هر چهار شرایط، بلافاصله پس از فعالیت میزان انسولین افزایش معناداری یافت. همچنین میزان انسولین در شرایط HMB نسبت به HMB- Cr افزایش معناداری دیده شد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر در کل حاکی از آن است که مصرف کوتاه مدت مکمل کراتین، HMB و ترکیبی از هر دو، قبل از فعالیت مقاومتی تأثیری بر شاخص کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و کورتیزول ندارد.
