محمد رحمان رحیمی

پرفشار خونی یکی از مهم ترین عوامل توسعه بیماری های قلبی- عروقی در افراد چاق یا دارای اضافه وزن می باشد. بنابراین، در پژوهش حاضر، اثر شدت و حجم فعالیت مقاومتی بر فشار خون و هزینه اکسیژن میوکارد متعاقب فعالیت در دختران چاق مورد بررسی قرار گرفت. 24 دانشجوی دختر چاق با BMI بالاتر از 30 و فشار خون طبیعی (سن 43/1±62/20 سال؛ وزن 08/11±12/78 کیلوگرم؛ قد 06/5±160 و BMI 09/3±09/30 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها در یک طرح متقاطع و به صورت تصادفی چهار جلسه فعالیت مقاومتی شامل پرس سینه، پرس پا و پشت ران را انجام دادند. پروتکل تمرینی شامل دو جلسه با حجم پایین (3 ست) و شدت های 30 (LVLI) و 70 (LVHI) درصد یک تکرار بیشینه و دو جلسه با حجم بالا (7 ست) و شدت های 30 (HVLI) و 70 (HVHI) درصد یک تکرار بیشینه بود. تعداد تکرارها برای شدت 1RM 30% برابر با 20 تکرار و برای شدت 1RM 70% برابر با 10 تکرار در هر حرکت بود. فشار خون، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد (حاصلضرب فشار سیستولی و ضربان قلب) در قبل از فعالیت، بلافاصله بعد و هر 10 دقیقه یکبار تا 60 دقیقه پس از هر جلسه فعالیت اندازه گیری گردید. فعالیت مقاومتی با شدت 1RM 70% و حجم 7 دوره ای فشار خون سیستولی را در 30 و 50 دقیقه بعد از فعالیت به طور معنی داری نسبت به فعالیت مقاومتی با شدت 1RM 70% و حجم سه دوره ای و فعالیت مقاومتی با شدت 1RM 30% و حجم های 3 و 7 دوره ای کاهش داده است (05/0p<). فشار خون دیاستولی در زمان های 20 ، 40، 50 و 60 دقیقه پس از فعالیت مقاومتی با شدت 1RM 70% و حجم 7 دوره ای نسبت به دیگر پروتکل های فعالیت مقاومتی پایین تر بود. همچنین، هزینه اکسیژن میوکارد در 30 و 60 دقیقه پس از فعالیت مقاومتی HVHI نسبت به فعالیت مقاومتی LVLI در دختران چاق پایین تر بود (05/0p<). بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان فعالیت مقاومتی را به عنوان یک روش غیردارویی جهت کاهش فشار خون و هزینه اکسیژن میوکارد به افراد چاق توصیه کرد.