هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر سه روش تمرینی مختلف گرم کردن عملکرد بی هوازی دختران ورزشکار بود. برای این منظور 20 دختر ورزشکار بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی و در فصل خارج از مسابقه انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها در یک گروه قرار گرفتند و تاثیر سه روش مختلف گرم کردن بر عملکرد پرش عمودی، تغییرات سرعت و شاخص خستگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که سه روش مختلف گرم کردن (کشش ایستا، پویا و ترکیبی مقاومتی-پویا) در افزایش عملکرد بی هوازی دختران ورزشکار تاثیر معنی داری ندارد.
