محمد رحمان رحیمی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و مکمل­ عصاره سیر کهنه بر سطوح پلاسمایی فتوئین A و مقاومت به انسولین بود. مواد و روش­ ها: چهل سر موش صحرایی نر اسپراگ داولی، به مدت 9 هفته تحت رژیم غذایی پرچرب (32 سر) و رژیم غذایی استاندارد (8 سر) قرار گرفتند. پس از القا چاقی در موش­ های گروه تغذیه با رژیم غذایی پرچرب، موش­ های این گروه به 4 زیر گروه شامل: شاهد چاق (OC)، مکمل­ دهی با عصاره سیر کهنه (AGE)، تمرین هوازی (AT) و مکمل­ دهی با عصاره سیر کهنه+تمرین هوازی (AGE+AT) تقسیم شدند و مداخله به مدت 8 هفته ادامه یافت. موش­ های گروه تغذیه با رژیم غذایی استاندارد (C) نیز به مدت 8 هفته به رژیم غذایی خود ادامه دادند. عصاره سیر کهنه روزانه با دوز 600 میلی­ گرم بر کیلوگرم از طریق گاواژ به موش ­ها خورانده می­ شد. تمرین هوازی نیز شامل پنج روز دویدن در هفته روی تردمیل بود. 48 ساعت پس از آخرین مداخله و پس از 12 ساعت ناشتا، نمونه­ های خونی جمع ­آوری شدند و سطوح فتوئین A، انسولین و گلوکز پلاسما مورد سنجش قرار گرفتند. یافته­ ها: سطوح فتوئین A پلاسما به دنبال تمامی مداخلات (AGE، AT، AGE+AT) در مقایسه با OC کاهش معنی ­دار نشان داد (به ترتیب 4/42±26/38، 19/8درصد، 3/50±22/87، 30/5درصد، 2/20±17/21، 47/7 درصد، در مقایسه با 6/56±32/93. به ترتیب0/020p=، 0/001p=، 0/001p=). انسولین پلاسما نیز به دنبال تمامی مداخلات کاهش معنی­ دار نشان داد (به ترتیب 0/13±1/04، 33/3 درصد، 0/15±0/73، 53/2 درصد، 0/13±0/66، 57/6 درصد، در مقایسه با 0/13±1/56، تمامی مداخلات 0/001p=). گلوکز پلاسما تنها به دنبال AGE+AT کاهش معنی­ دار نشان داد (6/20±112/65 در مقایسه با 7/85±127/60، 11/7 درصد، 0/001p=). مقاومت به انسولین نیز به دنبال تمامی مداخلات کاهش معنی­ دار نشان داد (به ترتیب 0/04±0/31، 36/7درصد، 0/04±0/22، 55/1 درصد، 0/04±0/18، 63/2 درصد، در مقایسه با 0/04±0/49، تمامی مداخلات 0/001p=). نتیجه­گیری: به نظر می ­رسد که هردوی مکمل­ دهی با عصاره سیر کهنه و تمرین هوازی در کاهش فتوئین A پلاسما و بهبود مقاومت به انسولین موثر هستند. با این حال، تمرین هوازی به تنهایی و ترکیب تمرین هوازی+مکمل­ دهی با عصاره سیر کهنه اثرات بیشتری را در مقایسه با مکمل­ دهی با عصاره سیر کهنه نشان دادند.