محمد رحمان رحیمی

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پلی مورفیسم MCT1 A1470T (rs 1049434) بر یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی در ورزشکاران جوان گروه قدرتی سرعتی و استقامتی در دو آزمون پرس سینه و اسکات اسمیت بود. روش کار: 49 ورزشکار جوان تمرین کرده مرد با میانگین سنی (54/5±22/24سال)، قد (91/8±57/178سانتی-متر)، وزن (31/13±32/75کیلوگرم) و شاخص توده بدن (26/3±54/23کیلوگرم برمترمربع) با ملاک های ورودی به این پژوهش راه یافتند. قدرت عضلانی طی یک جلسه با استفاده از آزمون یک تکرار بیشینه در دو قسمت بالاتنه (آزمون پرس سینه) و پایین تنه (اسکات سمیت) برای هر آزمودنی محاسبه شد. از روش ARMS-PCR برای تعیین ژنوتیپ نمونه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین ژنوتیپ های پلی مورفیسم MCT1 در یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی آزمون اسکات اسمیت در ورزشکاران وجود دارد (3/51 F=، 038/0=p ) که ژنوتیپ TTبا بیشترین قدرت در آزمون اسکات اسمیت همراه بود. آزمون تعقیبی LSD نشان داد که آزمودنی های دارای ژنوتیپ (TT+AT) قدرت بیشتری در مقایسه با آزمودنی های دارای ژنوتیپ (AA+(AT دارند. در گروه قدرتی بین ژنوتیپ (AA و TT) در یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی اسکات اسمیت تفاوت معنی داری دیده شد (0/047=p ، 54/3F= ) و افراد دارای ژنوتیپ TT بیشترین قدرت را در آزمون اسکات اسمیت داشتند. نتیجه گیری: ژنوتیپ TT پلی مورفیسم MCT1 با قدرت عضلانی پایین تنه ورزشکاران همراه بوده است و اثر این ژنوتیپ در ورزشکاران گروه قدرتی بارز بود.