محمد رحمان رحیمی

چکیده مقدمه: شیوه تمرینی تقویت پس از فعال سازی (PAP) یک پدیده به خوبی توصیف شده با نیمه عمر کوتاه (28 ثانیه) است که تولید نیروی عضلانی را در سطوح زیر بیشینه (یعنی سطوح زیر حداکثری فعال شدن عضلات) افزایش می دهد، که اثرات آن در انسان با اندازه گیری پاسخ های نیروی انقباض عضلانی به یک دوره فعالیت عضلانی اندازه گیری شده است. با این حال، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات مختلف پس از PAP بر برخی شاخص های عملکردی کاراته کاران می باشد. روش اجرایی کار: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه پژوهش حاضر را کاراته کاران تمرین کرده شهر سلیمانیه عراق تشکیل می داد که از میان افراد واجد شرایط 10 نفر با میانگین سن 25/4 ± 10/25 (سال)، قد 12/7 ± 5/176 (سانتی متر)، وزن 88/9 ± 70/69 (کیلوگرم)، شاخص توده بدنی 2 ± 30/22 و درصد چربی بدن 5/2 ± 8/18 به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از بررسی شاخص های آنتروپومتریکی، آزمودنی ها تحت چهار شرایط 1) کنترل، 2) حرکات PAP قدرتی، 3) حرکات PAP پلایومتریک و 4) حرکات ترکیبی PAP پلایومتریک+ قدرتی طی جلساتی مجزا قرار گرفتند. سپس قدرت عضلانی پایین تنه آنها با استفاده از آزمون اسکات، توان عضلانی پایین تنه با استفاده از آزمون پرش عمودی و سرعت با استفاده از ضربات تکراری به میت اندازه گیری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و SPSS نسخه 25 انجام گرفت. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که قدرت، توان و تعداد ضربات پای کاراته کاران هر سه شرایط قدرتی، پلایومتریک و ترکیبی (قدرتی+ پلایومتریک) نسبت به کنترل افزایش معناداری داشتند (05/0 ≥ P)، در حالی که تفاوت معناداری بین شرایط مختلف وجود نداشت (05/0 ≤ P). توان عضلانی پایین تنه و تعداد ضربات سرعتی نیز هر سه شرایط قدرتی، پلایومتریک و ترکیبی (قدرتی+ پلایومتریک) نسبت به کنترل افزایش معناداری داشتند (05/0 ≥ P) که این افزایش در شرایط ترکیبی (قدرتی+ پلایومتریک) نسبت به سایر شرایط بیشتر بود (05/0 ≥ P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که احتمالا اجرای حرکات مختلف PAP قبل از اجرا های توانی و سرعتی باعث بهبود عملکرد در کاراته کاران می گردد.