مقدمه: ورزش قهرمانی مستلزم استفاده از روش ها و متد های مختلفی جهت افزایش توانایی در بهبود عملکرد می باشد. فاکتور توان بی هوازی در بین رشته های سرعتی و پرشی و پرتابی در ورزشکاران دوومیدانی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. نشان داده شده است متدهای PAP و شست و شوی دهان با کربوهیدرات می تواند در ارتقا رکورد در ورزشکاران حرفه ای موثر باشد. بنابراین یک پروتکل ترکیبی از این دو عامل برای ارزیابی عملکرد دوومیدانی کاران حرفه ای نوجوان طراحی گردید. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح متقاطع بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دوومیدانی کاران سرعتی و پرشی با میانگین سنی (3/.±16سال)، قد: ((174. 3±1.2، (وزن: 66.64±1.37) و (درصد چربی:41/0 ±9.91) استان کردستان تشکیل دادند. بدین منظور پس از فراخوانی داوطلبان واجد شرایط برحسب معیار های ورود به پژوهش حاضر، تعداد 15 نفر از داوطلبان واجد شرایط به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. سپس به دو گروه A و B تقسیم شدند. از همه آزمودنی ها یک پیش آزمون تست حداکثر قدرت بیشینه اسکات، تست توان بی هوازی وینگیت و تست پرش عمودی گرفته شد. سپس در روزهای بعدی در وضعیت های مختلف (دارونما، مکمل، PAP، و ترکیب PAP با دارونما و مکمل) با تست های مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد هم توان بی هوازی و هم توان انفجاری در وضعیت های PAP+ دارونما و PAP+ مکمل بهبود معناداری پیدا کرد (p≤./05). در حالی که بین پیش آزمون و وضعیت های مکمل و دارونما در عملکرد بی هوازی(توان بی هوازی و توان انفجاری) بهبود قابل ملاحضه ای یافت نشد (p≥./05) نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد گرم کردن به روش PAP می تواند به بهبود قابل ملاحضه ای هم در فاکتور توان بی هوازی و هم در فاکتور توان انفجاری شود. اما شست و شوی دهان با کربوهیدرات نتوانست بهبودی در فاکتور های عملکرد بی هوازی را از خود به جای بگذارد.
