محمد رحمان رحیمی

زمینه و مقدمه: ژنتیک، تمرین و تغذیه سه فاکتور کلیدی تاثیر گذار بر سطح عملکرد جسمانی ورزشکاران می باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پلی مورفیسم MCT1 A1470T (rs 1049434) بر یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی در ورزشکاران جوان گروه قدرتی سرعتی و استقامتی در دو آزمون پرس سینه و اسکات اسمیت بوده است. روش شناسی: 49 ورزشکار مرد بصورت تصادفی با میانگین سنی (54/5±22/24سال)، قد (91/8±57/178سانتی متر)، وزن (31/13±32/75کیلوگرم ) و BMI (26/3±54/23کیلوگرم برمترمربع) انتخاب شدند. جهت اندازه گیری ژنوتیپ های ناقل مونوکربوکسیلات از روش PCR با رعایت پروتکل استاندارد از نمونه های خونی استخراج شد. با استفاده از روش آماری شاپیروویلک، هاردی وینبرگ و One way anova انجام شد. نتایج: تجزیه و تحلیل آماری داده های نرمال توسط آزمون هاردی وینبرگ و One way anova انجام شد. فراوانی ژنوتیپ AT بیشتر از ژنوتیپ TT و AA بود. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین ژنوتیپ های پلی مورفیسم MCT1 در یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی آزمون اسکات اسمیت در ورزشکاران وجود دارد (51/3 F=، 038/0=P ) که ژنوتیپ TTبیشترین قدرت را در آزمون اسکات اسمیت داشته است. آزمون تعقیبی LSD نشان داد که ژنوتیپ ( TT+AT ( قدرت بیشتری در مقایسه با ژنوتیپ (AA+(AT دارد. در گروه قدرتی بین ژنوتیپ (AA and TT) در یک تکرار بیشینه قدرت عضلانی اسکات اسمیت تفاوت معنی داری دیده شد (0/047=p ، 54/3F= ) و ژنوتیپ TT بیشترین قدرت را در آزمون اسکات اسمیت داشت. نتیجه گیری: ژنوتیپ TT پلی مورفیسم MCT1 بیشترین تاثیر را بر قدرت عضلانی پایین تنه ورزشکاران داشته است و اثر این ژنوتیپ در ورزشکاران گروه قدرتی به وضوح دیده شد.