مقدمه: رژیم غذایی، نگرش به محرک ها (عمدتا الکل و دخانیات)، توانایی مقابله با استرس و فعالیت بدنی، عناصر سبک زندگی هستند که بیشترین تأثیر را بر سلامتی می گذارند. تحقیقات در مورد رژیم های غذایی گروه های مختلف جمعیت بخصوص دانشجویان نشان می دهد که قوانین اساسی تغذیه به ندرت رعایت می شود. از طرفی افزایش فقر حرکتی و کاهش فعالیت جسمانی بین افراد مختلف به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات سلامتی جامعه امروزی می باشد. در نتیجه، تمرینات جسمانی یکی از تمرکزهای اصلی دانشمندان و سیاستمداران در مورد سلامت عمومی است. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه دانش تغذیه ای و سطح فعالیت بدنی با پیکرسنجی و ویژگی های فیزیولوژیکی دانشجویان پسر تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی بود. جامعه آماری: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی همراه با پرسشنامه می باشد. جامعه ی پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه کردستان تشکیل داد که از بین آنها 100 دانشجوی تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی به عنوان نمونه پژوهش حاضر انتخاب گردیدند. پس از تکمیل پرسشنامه های مربوط به دانش تغذیه (کلیمان) و سطح فعالیت بدنی (بک) آزمودنی ها در آزمایشگاه فیزیولوژی ورزشی دانشگاه کردستان حضور یافتند. سپس شاخص های آنتروپومتریکی شامل درصد چربی، چربی زیر پوستی (5 نقطه ای)، شاخص توده ی بدنی و نسبت دور کمر به لگن اندازه گیری گردیدند. پس از فرایند اندازه گیری متغیرهای مذکور، نتایج در قالب نرم افزار اکسل، از طریق نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که ارتباط غیر مستقیم معناداری بین دانش تغذیه، سطوح فعالیت بدنی با شاخص های BMI، WHR و درصد چربی در دانشجویان تربیت بدنی وجود داشت (05/0 ≥ P). این در حالی است وجود ارتباط معنادار غیر مستقیم بین دانش تغذیه و سطح فعالیت جسمانی با ویژگی های آنتروپومتریکی به استثنای WHR در میان دانشجویان غیر تربیت بدنی مشاهده گردید(05/0 ≥ P). نتایج مربوط به متغیرهای قدرت ایستا و توان هوازی نیز نشان دهنده وجود ارتباط معنادار مستقیم بین سطح فعالیت جسمانی با قدرت ایستا و توان هوازی در دانشجویان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی و ارتباط غیر معنادار بین دانش تغدیه و قدرت ایستا و توان هوازی در دانشجویان غیر تربیت بدنی بود( 05/0 ≤ P). نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده می توان گفت که دانشجویان تربیت بدنی احتمالا با توجه به دانش بالای تغذیه ای و سطوح فعالیت جسمانی، دارای ویژگی های آنتروپومتریکی و فیزیولوژیکی بهتر نسبت به دانشجویان غیر تربیت بدنی می باشند.
