محمد رحمان رحیمی

شواهد قابل توجهی وجود دارد که چاقی بافت احشایی یک عامل مهم در ایجاد سندرم متابولیک است. کافئین به عنوان یک ماده غذای با عملکرد ضد چاقی است و با کاهش سطوح بیومارکرهای استرس اکسیداتیو همراه است. ورزش نقش مهمی در تعدیل شاخص های التهابی و تنظیم مسیرهای ایجاد التهاب دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر 8 هفته مصرف مکمل کافئینو تمرین استقامتی بر بیان ژن های التهابی در موش های با رژیم غذایی پرچرب است. در این مطالعه تجربی 80 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بعد از یک هفته آشنا سازی با محیط به 8 گروه 10 سری به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه ها شامل: گروه کنترل 10 سر، گروه کافئین 10 سر، گروه رژیم غذایی پرچرب 10 سر، گروه رژیم غذایی پرچرب + مکمل کافئین 10 سر، گروه تمرین 10 سر، گروه تمرین + کافئین 10 سر، گروه تمرین + غذای پرچرب 10 سر و گروه تمرین + کافئین + غذای پرچرب 10 سر. پس از اعمال پروتکل خوراکی و تمرینی به مدت 8 هفته، هر 8 گروه 48 ساعت پس از آخرین دوره تمرین درحالی که 12 ساعت ناشتایی داشتند بی هوش و تشریح شدند. بافت کبد جهت مشخص کردن میزان بیان ژن Fetuin-A و بافت چربی احشایی جهت مشخص کردن میزان بیان ژنTLR4, NF-kBخارج و با استفاده از روشReal time PCR اندازه گیری شدند. سرم خون نیز جهت مشخص کردن سطح سرمی فیتوئین-A مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(ANOVA) برای بررسی تغییرات بین گروهی استفاده شد.نتایج حاکی از این است که مصرف مکمل کافئین زمانی که همراه با رژیم غذایی پرچرب بوده به صورت معنی داری باعث کاهش بیان شاخص التهابی Fetuin-Aنسبت به سایر گروه هاشده(P<0.05) اما در ارتباط با مسیر سیگنالی TRL4/NF-kB در بیان افزایشی یا کاهشی این شاخص ها کافئین معنی دار نبوده است(P>0.05). تمرین استقامتی چه به تنهایی و چه همراه با مکمل کافئین در تمام شاخصهای التهابی نسبت به سایر گروه هابه صورت معنی داری موثر بوده است(P<0.05). کافئین، تولید سیتوکین التهابی Fetuin-A را در کبد که توسط رژیم غذایی پرچرب تحریک شده بود مسدود کرده ولی به نظر نمی رسدTRL4در مسیر سیگنالینگ کافئین دخیل باشد زیراکافئین نمی تواند با مهار کردن مسیر سیگنالیTLR-4 اثرات رژیم غذایی پرچرب در بیان سیتوکینهای التهابی را از بینببرد. تمرینات ورزشی هوازی همراه با مصرف مکمل کافئین جهت کنترل مسیرهای التهابی ممکن است گزینه مناسبی باشند.