محمد رحمان رحیمی

زمینه و هدف: پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی T1470A MCT1 که به دلیل یک جهش در ژن SLC16A1 بوجود آمده است حاصل جابه جایی اسید آسپارتیک با اسید گلوتامیک در کدون 490 می باشد. ناقل مونوکربوکسیلات1 توسط ژن SLC16A1 بیان می شود. مطالعات متعددی وجود رابطه ی بین پلی مورفیسم T1470A MCT1 با غلظت لاکتات خون به دنبال آزمون های مختلف ورزشی را تأیید کرده اند، اما اثر این پلیمورفیسم بر حجم فعالیت مقاومتی مشخص نیست. بنابراین هدف ما از انجام این پژوهش بررسی تأثیر پلی مورفیسم T1470A MCT1 بر حجم فعالیت مقاومتی در ورزشکاران جوان رشته های ورزشی هوازی و بی هوازی می باشد. روش کار: روش انتخاب آزمودنی ها تصادفی و براساس معیارهای ورود به تحقیق (رده سنی جوانان، سابقه تمرینی حداقل دو سال، تواتر تمرینی در هفته حداقل سه روز، عدم مصرف مکمل و دخانیات) بود. 49 آزمودنی مرد تمرین کرده با میانگین شاخص توده بدن، قد، وزن و سن (کیلوگرم بر مجزور قد95/4±95/23، سانتیمتر91/8±57/178، کیلوگرم37/13±34/75، سال45/5±02/24) به این پژوهش راه یافتند و بر اساس سیستم انرژی غالب رشته ی ورزشی خود در دو گروه هوازی (21 نفر) و بی هوازی (28 نفر) قرار گرفتند. در پنج روز اندازه گیری شاخص های تن سنجی، آزمون های ورزشی و خونگیری از آزمودنی ها انجام شد. آزمون های ورزشی شامل دو آیتم بود، پرس سینه برای اندازه گیری حجم فعالیت مقاومتی در اندام های فوقانی و اسکات برای اندازه گیری حجم فعالیت مقاومتی در اندام های تحتانی. شدت، تعداد دوره ها و تکرارها، میزان استراحت بین دوره ها برای هر دو آزمون پرس سینه و اسکات از این قرار بود: 65 درصد یک تکرار بیشینه، سه دوره، تکرار تا حد واماندگی، 90 ثانیه استراحت. پس از اتمام آزمون های ورزشی مقدار 4 سی سی خون وریدی جهت استخراج دی ان ای از ورید بازو گرفته شد، پس از استخراج دی ان ای از روش ARMS-PCR برای تعیین ژنوتیپ نمونه ها استفاده شد. آزمون های آماری مورد استفاده در این پژوهش، مربع کای برای بررسی تعادل هاردی واینبرگ و آزمون های آنوای یکراهه و کراسکال والیس با سطح معناداری p≤0.05 برای بررسی تأثیر ژنوتیپ های مختلف پلی مورفیسم MCT1 T14701 بر حجم فعالیت مقاومتی استفاده شد. یافته های پژوهش: در بررسی اختلاف بین میانگین های سه ژنوتیپ AA، TTو AT در مجموع تکرارهای سه دوره پرس سینه، اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ AA با دو ژنوتیپ دیگر (008/0 = P) در بین کل آزمودنی ها (گروه هوازی+گروه بی هوازی) پیدا شد. همچنین اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ AA با دو ژنوتیپ دیگر (05/0 = P) از لحاظ میانگین حجم آزمون پرس سینه در گروه هوازی یافت شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آلل A و ژنوتیپ AA بر حجم فعالیت مقاومتی پرس سینه در گروه هوازی تأثیر مثبتی دارد، همچنین تأثیر مثبتی بر تعداد تکرارهای سه دوره پرس سینه در کل آزمودنی ها بدون در نظر گرفتن گروهبندی دارد.