رادیو شناختگر با بهره برداری پویا از باندهای طیف کمتر استفاده شده، به عنوان یک تکنولوژی نویدبخش برای رفع مشکل کمیابی طیف مطرح شده است. تکنولوژی رادیوشناختگر به کاربران غیرمجاز امکان می دهد تا از محل های خالی طیف در هرزمانی بدون تداخل یا تداخل محدود در کاربران مجاز استفاده کنند. معمولاً رادیوشناختگر شبکه هایی را برای شناسایی حفره های خالی طیف ایجاد می کنند و از تداخل حاصل شده اجتناب می کنند . یکی از چالش های اصلی در شبکه های رادیوشناختگر ، مصرف انرژی زیاد می باشد.بهره وری انرژی در شبکه های رادیو شناختگر می تواند، مصرف زیاد انرژی را بهبود ببخشد. در این پایان نامه بهره وری انرژی در سنجش طیف، اشتراک گذاری طیف و تخصیص توان بررسی شده است. بهره وری انرژی سنجش طیف مشارکتی در دسته ی در هم بافته قرار می گیرد، که هدف بهینه سازی آستانه ی مشارکتی برای بیشینه سازی بهره وری انرژی است. بهینه سازی زمان سنجش طیف در دسته ی در هم بافته قرار می گیرد، که هدف بهینه سازی زمان سنجش طیف برای افزایش بهره وری انرژی است. طرح انتخاب رله بهینه، در دسته ی رو گستر قرار می گیرد، که هدف کاهش مصرف انرژی در فازهای انتقال و سنجش مشارکتی می باشد. بهره وری انرژی در اشتراک گذاری طیف در دسته ی زیر گستر قرار می گیرد، که هدف افزایش بهره وری انرژی می باشد. در بهره وری انرژی اشتراک گذاری طیف به کمک مایمو در دسته ی زیر گستر قرار می گیرد، که هدف افزایش بهره وری انرژی برای لینک ثانویه می باشد. بهره وری انرژی به کمک مایمو عظیم و سلول های فمتو در دسته ی زیر گستر قرار می گیرد، که در بخش اول هدف بیشینه سازی بهره وری انرژی می باشد و در بخش دوم هدف کمینه سازی کل توان مصرفی هست.
