وجود تداخل در سیستم های ارتباطی بی سیم، باعث کاهش نرخ انتقال داده و کاهش کارایی سیستم می گردد. در شبکه های ارتباطی بی سیم که چندین زوج فرستنده-گیرنده از منابع انتقال مشترکی (مانند زمان، فرکانس، فضا و غیره) استفاده می کنند، وجود تداخل امری اجتناب ناپذیر است. همسوسازی تداخل (IA) یک استراتژی انقلابی در ارتباطات بی سیم است که طی چند سال اخیر برای کاهش اثر تداخل پیشنهاد شده است. ایده ی همسوسازی تداخل در هماهنگ کردن فرستنده ها با همدیگر است بگونه ای که تداخل متقابل ناشی از آنها در گیرنده ها همسو شده و امکان استفاده از روشهای خطی حذف تداخل میسر گردد. تحقیقات اخیر نشان داده است که در یک شبکه بی سیم شامل K زوج فرستنده-گیرنده، با بکارگیری روش همسوسازی تداخل، هر زوج فرستنده-گیرنده می تواند از K/2 منابع موجود (زمان، فرکانس و فضای کد) در سیگنال-به-نویز بالا بهره گیرد؛ در حالیکه در روشهای متعارف این نسبت 1 به K است! در این تحقیق، ابتدا مفاهیم تداخل و مدل کانال تداخلی در کاربردهای مختلفی نظیر شبکه ی تلفن همراه، شبکه ی محلی WiFi و شبکه های تک منظوره مطرح می شود. سپس ایده ی همسوسازی تداخل بصورت مفهومی بیان شده و روشهای مختلف انجام آن معرفی می گردد. لازم بذکر است که یک روش فراگیر و کلی برای همسوسازی تداخل وجود ندارد و بسته به مدل کانال انتشار و فرضیات و اطلاعات موجود از این کانال، روشهای مختلفی برای انجام این تکنیک پیشنهاد شده است. در ادامه، چالش ها و مشکلات پیش رو به منظور پیاده سازی این تکنیک معرفی می گردد. در نهایت پیشنهادات و نتیجه گیری این تحقیق، ارایه می شود.
