روجیار اکبری سنه

در این پژوهش، تولید هیدروژن از طریق فرآیند فتوکاتالیستی شکافت آب روی فتوکاتالیست نانوساختار TiO2/clinoptilolite سنتز شده به روش سونوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت و اثر بکارگیری تابش التراسوند در طول روش تلقیح به منظور نشاندن TiO2، بررسی شد. در این راستا، فتوکاتالیست دی اکسید تیتانیوم روی پایه کلینوپتیلولیت حاوی 10% وزنی از TiO2 با استفاده از روش تلقیح در حضور و عدم حضور تابش التراسوند تهیه شد. نمونه ها تحت آنالیزهای XRD، FESEM، BET، EDX، FTIR، PL و UV-vis مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج تست های شناسایی نشان می دهد که تابش التراسوند، منجر به تولید فتوکاتالیستی با مورفولوژی یکنواخت تر، مساحت سطح ویژه بالاتر و توزیع ذرات بهتر خواهد شد. بعلاوه، آنالیزها بیانگر ایجاد کلوخه های کمتر، برهمکنش قوی تر بین ذرات تیتانیا و پایه و سرعت بازترکیب جفت های الکترون-حفره کمتر می باشند. در نمونه فتوکاتالیست TiO2/clinoptilolite تهیه شده به روش التراسوند (TiO2/CLT(UI))، تولید هیدروژن افزایش می یابد. میزان تولید هیدروژن بعد از گذشت زمان 4 ساعت برابر با 502.29 به دست آمد که تقریباً هفت برابر مقدار آن توسط TiO2 خالص می باشد. فتوکاتالیست TiO2/clinoptilolite پس از 5 بار استفاده، کمترین افت فعالیت را داشت که نشان از پایداری و قابلیت استفاده مجدد از این فتوکاتالیست در فرآیند شکافت آب می باشد.